Opname dag 2 -Coconnetje

Na een ziekenhuis-nacht waarin ik blij was met mijn medicatie (buurman ging snachts met z'n tablet incl geluid in de weer) is er alweer een drukke dag achter de rug. 

Om 8uur begon de aanloop met bloedprikken. Acht buisjes, waarvan één 'warm' naar het lab moest.. daar had ik nog nooit van gehoord, zo leer je dagelijks bij.

Halverwege de ochtend kwam de zaalarts langs om even te bespreken wat het plan tot dusver is. Hij had al een lange lijst met mogelijke ziektes gemaakt vertelde hij..

Eind van de ochtend kwam de medisch psycholoog even om het hoekje kijken. Dat was heel erg prettig. Ben heel blij met haar luisterende oor en adviezen. 

Ik heb me daarna teruggetrokken in mijn cocon.. gordijnen dicht en even helemaal niets. Geen behoefte aan praten of appen. Ik heb even genoeg aan mezelf. 

In de loop van de middag kwamen de reumatoloog en de neuroloog nog langs. Steeds maar weer vragen beantwoorden, testjes doen, nog meer vertellen en vragen beantwoorden enz etc. Allemaal voor het goede doel uiteraard, maar ook confronterend en veel.

De opbrengst van de dag: donderdagochtend lumbaalpunctie en vrijdagochtend pet-scan.

En verder maar afwachten wie er om het gordijn komt kijken en wat ze allemaal willen weten. 

Ik ben erg dankbaar dat dit kan. Dat we in een land wonen waar je je geen zorgen hoeft te maken over of je wel geholpen wordt.

En toch is het ook erg veel allemaal. 

Bouke die steeds alleen naar huis gaat en niet bij de onderzoeken is. De onzekerheid en angst over wat ze gaan vinden, of stel nou dat ze niets vinden, de pijn, het ongemak, het gedoe.. En toch ben ik ook hoopvol. Iedereen is zo begaan en druk aan het zoeken, dat moét toch wel goedkomen!

Tot zover dag 2.

Nu ga ik eerst volleybal kijken. Go Freek!