Monique's mijmeringen

  Korte update. Helaas toch alweer bijna twee weken in het UMCG. Na drie weken thuis ontstonden er enorme buikkrampen. Na een paar dagen toch maar opgenomen: graft versus host in de darmen... Heel spannend allemaal. Veel pijn, angst, onzekerheid. Inmiddels lijkt het de goede kant op te gaan, maar ik heb nog een lange weg te gaan. Voorlopig ben ik hier dus nog wel even.

  Inmiddels, na vijf zware weken ziekenhuis, alweer twee weken thuis. Elke dag een beetje beter, gelukkig. Herstel gaat wat bloedwaarden betreft voorspoedig, wat betreft de rest gaat het wat trager, maar wel vooruit. Door de naweeën van complicerende bijwerkingen is het eten en drinken nog dagelijks een uitdaging. Gelukkig merk ik ook daarin elke dag kleine verbeteringen, dus we houden hoop. Dit eerste post-transplantatie blogje houd ik kort, typen is ook nog steeds een opgave. Mocht je willen weten hoe het me vergaan is tijdens de opname, dan kun je onderstaande link gebruiken. Daarin staan dagelijkse verslagen van mijn twee vaste bezoekers. De verslagen zijn puur, eerlijk en liefdevol. Opnameverslagen Wie weet over een poosje weer een wat langer blogje. O en iedereen heeeeeel erg bedankt voor de vele lieve kaartjes en berichtjes! Hartverwarmend! 🥰 Liefs! Ps bovenste foto vlak na thuiskomst, onderste van vandaag 

Bloeiende kweepeer takken uit eigen tuin 🥰 Al een aantal keer ben ik een begonnen met het schrijven van mijn blog. Duizend keer in mijn hoofd, twee keer op de klapcomputer.  De eerste keer wilde ik vooral vertellen van de fijne feestdagen die we gehad hebben en hoe gek het voelde dat het ineens januari was. De tweede keer ging het over steeds meer vinkjes zetten, weekendje zee bijvoorbeeld en het gevoel dat het steeds dichterbij komt met de daarbij oplopende spanning. Alsof je nog heel veel moet doen en nog maar weinig tijd hebt, terwijl alles eigenlijk al voorbereid was. De laatste onderzoeken zijn geweest, de laatste reguliere bloedtransfusie, de kinderen zijn nog op bezoek geweest, nu alleen nog ouders op de koffie, tas inpakken en dan kan het beginnen. Nouja, nog even de lijst met praktische zaken afmaken. De lijst ‘voor-het-geval-dat’. Nuttig maar minder leuk. Ik denk dat ik verder alles wel rond heb. Ik geniet waar het kan, van de kleinste dingen, de kleinste gebaren. Tranen m